Het verhaal van Josefa
Tja, ik was eigenlijk van plan om te stoppen met mijn blogs over Malawi nu dat ik weer op mijn thuishonk ben. Eigenlijk, dus. Waarom dan toch weer een blog? Ach, zoals ik in mijn vorige blog al aangaf zijn er nog veel verhalen te vertellen. Ondanks dat ik weer opgeslokt wordt door het dagelijkse leven hier, ben ik nog veel met Malawi bezig. Ik heb nog veel te overdenken maar ook nog wel het een en ander te doen. Kortom, ik ben er nog niet klaar mee. Ik heb ook nog een heleboel filmmateriaal waar ik nog iets mee wil. Dus ja, voor degene die het leuk, interessant of zo vindt, blijf ik nog even doorgaan met blogs en filmpjes.

Zo heb ik nog een filmpje gemaakt over Josefa. Ik heb in Malawi een interview met haar opgenomen en dit hier bewerkt. Josefa is een Malawiaanse zuster die uit de beschermde omgeving van de congregatie is gestapt en naar een van de armste gebieden van Malawi is gegaan. Ze heeft van de lokale bevolking een groot stuk land cadeau gekregen en heeft daar Nazareth gesticht. Wat Nazareth precies is, is lastig uit te leggen. Zelf zegt Josefa: “A place for human and spiritual development.” Dit klinkt nogal gelovig en zweverig maar toch is het dat niet. Zeker, Nazareth is een plaats waar je heerlijk tot rust kunt komen maar ook een plaats waar je Chichewa (nationale taal) kunt leren, waar de mensen uit het dorp met hun vragen en problemen terecht kunnen en van waaruit kleine en grote projecten voor de lokale gemeenschap worden geïnitieerd en uitgevoerd.
Josefa is twaalf jaar geleden met niets begonnen maar door haar enthousiasme, doorzettingsvermogen en vooral overtuiging heeft ze heel veel hulp gekregen. Hulp van de mensen in Mganja maar ook van voorbijgangers over de hele wereld die blijvend verbonden blijven met Nazareth. Onder andere ook van Ineke Hendrickx en Nikkie Peters die de Nazareth Foundation Malawi hebben opgericht.
Josefa is een bijzondere vrouw. Ik heb haar leren kennen als een vrouw met veel wijsheid en ze weet dit ook op een goede manier over te brengen. Ze weet wat ze wil (en ook heel goed wat ze niet wil) en heeft heel veel humor. Ze heeft dik drie kwartier verteld. Over hoe ze al op zeven jarige leeftijd wist dat haar weg de weg van het geloof was, over hoe ze van de veilige congregatie naar de onbekende buitenwereld is gegaan, over het onbegrip van haar medezusters toen ze wegging, over hoe ze Nazareth heeft gesticht, over de veranderingen in het dorp, over de kleine en grotere projecten die vanuit Nazareth worden gestart en uitgevoerd, over de jonge meisjes die zwanger worden en veel te vroeg de school moeten verlaten. Ik heb voor mijn portret een keuze moeten maken uit de vele verhalen. Zij is, denk ik wel wat je zou kunnen noemen een moderne zuster. Ze stelt haar geloof ten dienste van de gemeenschap, zonder belerend of alwetend te zijn. Mooi, vind ik dat ook al ben ik zelf al jaren niet meer praktiserend katholiek. Bijzonder ook wel dat de bestuursleden van de Nazareth Foundation Malawi niets (meer) met het geloof hebben maar wel aan Josefa en Nazareth zijn blijven hangen.
Klik op deze link om het verhaal van Josefa te horen: Josefa, haar verhaal.